Η ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ‘Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

Η δική μου γενιά μεγάλωσε με τη μόνιμη επωδό «πόσες θυσίες έχω κάνει εγώ για να σε μεγαλώσω!». Αυτό – θες δε θες- σου δημιουργεί  ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι σε αυτόν που σε μεγάλωσε και ταυτόχρονα μία ενοχή ότι ο ερχομός σου τσαλαπάτησε τα όνειρα και τις επιθυμίες κάποιου ανθρώπου  που  από τη στιγμή της εμφάνισής  σου στον μάταιο τούτο κόσμο αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τα όνειρά του.

Την πρωτοκαθεδρία σε αυτό έχουν αναμφισβήτητα οι μητέρες. Σύμμαχός τους τα δάκρυα που κυλούν στα μάτια τους κάθε φορά που μιλάνε για τις θυσίες τις οποίες βέβαια δεν προσδιορίζουν. Αρνήθηκαν κάποια έδρα στο Πανεπιστήμιο και έμειναν σπίτι, για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους; Είχαν μπροστά τους μεγάλη καριέρα στη show   bizz και εγκατέλειψαν τις διεθνείς σκηνές ή πίστες για να βυζαίνουν ένα μωρό;

Στις πλείστες των περιπτώσεων τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Και στις πλείστες των περιπτώσεων δεν υπάρχει καμία θυσία. Γιατί μπορεί να θεωρείται ότι «μητέρα»  και «θυσία» είναι δύο έννοιες αλληλένδετες , όμως εγώ,  που υπήρξα και κόρη και τώρα είμαι και μητέρα,  θεωρώ ότι εδώ συγχέονται δύο έννοιες , η θυσία και η αγάπη.  Η αγάπη που γεννιέται από τη στιγμή που γεννιέται και η λαχτάρα για τεκνοποίηση, που παίρνει σάρκα και οστά όταν πρωτοαντικρίζεις το μωρό και που το συνοδεύει σε κάθε του αναπνοή.

Αγάπη , λοιπόν, και όχι θυσία. Η Αγάπη η άδολη, η απέραντη, η χωρίς όρια και δεύτερες σκέψεις είναι αυτή που κάνει τη μητέρα να μπαίνει μπροστά στο παιδί της ,γ ια να το προστατεύει. Η Αγάπη είναι αυτό που την ωθεί να βάζει πίσω κάθε δική της επιθυμία, Η Αγάπη είναι αυτή που μετακινεί «βουνά». Γιατί κανένα «βουνό» δεν μπαίνει ανάμεσα σε αυτήν και το παιδί της.

Γι’αυτό ,λοιπόν, όλες εσείς οι μανούλες – και οι πατερούληδες- καλό είναι να μην επικαλείστε ( και να μην  ζητάτε) θυσίες. Η αγάπη είναι εκεί και ξέρει τι θα κάνει τη δεδομένη στιγμή. Δε λαθεύει! Ακόμα και αν της προσάψεις κάποιο ολίσθημα, δεν μπορείς να της κρατήσεις κακία. Γιατί η αγάπη – και η μητρική και η πατρική-  «όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει.».